ارزیابی مدل‌های رقومی ارتفاعی مبتنی بر سنجش از دور جهت کاربرد در مدلسازی هیدرولیکی سیلاب

عدم دسترسی به نقشه‌های زمینی با دقت بالا بویژه در حوضه‌های فاقد آمار، بسیاری از پروژه‌های مرتبط با مبحث سیلاب و هیدرولیک جریان را با چالشی اساسی روبرو می‌نماید. نقطه مقابل نقشه‌های زمینی، DEMهای مبتنی بر سنجش از دور قرار دارند که به علت یکنواختی داده‌ها و دسترسی رایگان به آنها در سالهای اخیر مورد توجه بسیاری از محققین در مطالعات مختلف به ویژه مدلسازی هیدرولیکی سیلاب قرار گرفته‌اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی کفایت این منابع ارتفاعی جهت کاربرد در مدلسازی هیدرولیکی سیلاب به انجام رسیده است. نتایج حاصل از کاربرد منابع ارتفاعی مختلف در دو رودخانه سرباز و سجاس‌رود حاکی از آن است که DEMهای 30 متری ALOS نسبت به منابع دیگر، از قابلیت به مراتب بالاتری جهت ساخت مدل هندسی و متعاقب آن مدلسازی هیدرولیکی سیلاب برخوردار می‌باشند. به عنوان مثال، متوسط خطای نسبی ناشی از کاربرد این منبع در تخمین پهنه سیلاب دو رودخانه سرباز و سجاس‌رود به ترتیب کمتر از 13 و 9 درصد می‌باشد. بر خلاف این منبع، نتایج حاصل از کاربرد DEMهای ASTER در هیچکدام از رودخانه‌های مزبور چندان رضایت بخش نبوده به طوریکه متوسط خطا در برآورد پهنه سیلاب با استفاده از این منبع بیش از 38% می‌باشد. در یک جمع‌بندی کلی می‌توان چنین عنوان نمود که DEMهای ALOS و ASTER به ترتیب بهترین و بدترین منبع ارتفاعی برای ساخت مدل هندسی و متعاقب آن مدلسازی هیدرولیکی سیلاب می‌باشند و لذا در حوضه‌های فاقد آمار استفاده از DEMهای 30 متری ALOS به ویژه در مطالعات فاز یک می‌تواند بسیار گره‌گشا باشد.